مدل جدید اکنون دارای همان شاسی مربعی جدیدترین مدل‌های پیشرفته مک‌بوک پرو است که به نظر من ظاهر پیچیده‌تری به آن می‌دهد. اما خیلی سبک تر است و تنها 2.7 پوند وزن دارد، من تمایل دارم آن را با قدرت زیادی بلند کنم زیرا عادت به حمل چنین لپ تاپ سبکی ندارم.
ممکن است شبیه به نظر برسد، اما متأسفانه شما همان ارتقاء اتصال را دریافت نخواهید کرد. مک بوک ایر 13 جدید تنها دارای دو درگاه USB-C، جک هدفون 3.5 میلی متری و - خوشبختانه - یک پورت MagSafe برای شارژ است. (بدون اسلات کارت HDMI یا SD.) به عنوان فردی که عمدتاً از مک بوک برای نوشتن، ایمیل، تماس های ویدیویی و نتفلیکس استفاده می کند، نبود پورت ها مرا آزار نمی دهد، اما خوب بود.

اگر از مک بوک ایر قدیمی یا مک بوک پرو 13 اینچ استفاده می کنید، احتمالاً صفحه نمایش جدید را دوست خواهید داشت. به نوعی هنوز یک پنل LCD است که روی 60 هرتز گیر کرده است، اما اپل کمی روشنایی را کاهش داد و من هنگام کار در بیرون از باغم مشکلی برای خواندن صفحه نمایش نداشتم.
اندازه صفحه نمایش نیز به لطف حاشیه های باریک تر در اطراف صفحه نمایش از 13.3 به 13.6 اینچ افزایش می یابد.

درست مانند مک بوک پرو 14 اینچی، یک بریدگی در بالای صفحه نمایش وجود دارد که وب کم 1080p را در خود جای داده است، اما برای من مهم نیست. می‌توانید از پس‌زمینه تیره برای پنهان کردن آن استفاده کنید، و همچنین زمانی که برنامه‌ای در حالت تمام صفحه دارید، ناپدید می‌شود.
اگر بریدگی چیزی است که به اپل اجازه می‌دهد تا در نهایت وب‌کم را ارتقا دهد، من با آن موافقم. به هر حال، 1080p است، بنابراین در تماس‌های ویدیویی من واضح‌تر به نظر می‌رسد، اگرچه متوجه شدم که اپل یک جلوه صاف‌کننده پوست اضافه می‌کند.

مانند سایر لپ‌تاپ‌های اخیر اپل، صفحه کلید جادویی برای تایپ کردن دلپذیر است (نیازی به نگرانی در مورد شکستن کیبورد نیست)، اما با نگاهی دقیق‌تر مشخص می‌شود که بلندگوها از دو طرف کیبورد حذف شده‌اند.
در عوض، سیستم صوتی چهار بلندگو و آرایه سه میکروفون بین صفحه کلید و صفحه نمایش یکپارچه شده است. صدا برای یک لپ تاپ بسیار قوی است، اما گاهی اوقات ممکن است خفه به نظر برسد.

این مک بوک از تراشه جدید اپل M2 استفاده می کند که دارای یک CPU 8 هسته ای و GPU 10 هسته ای است که دو هسته بیشتر از نسل قبلی خود برای عملکرد گرافیکی بالاتر دارد. (مدل پایه دارای یک پردازنده گرافیکی 8 هسته ای است.) من مدل را با یک پردازنده 8 هسته ای، یک پردازنده گرافیکی 10 هسته ای و 8 گیگابایت حافظه داخلی تست کردم که می توانید آن را به 24 گیگابایت نیز ارتقا دهید.

M2 برای اکثر کارهای روزمره عالی است، اما اگر به طور مکرر چندین جریان ویدیوی 4K را ویرایش می کنید یا محتوای سه بعدی را رندر می کنید، این دستگاه برای خرید نیست - به جای آن تراشه های MacBook Pro و M1 Pro را انتخاب کنید. در طول یک روز کاری معمولی، چندین برنامه به طور همزمان باز دارید، از جمله Slack، Spotify، Messages و Telegram، و همچنین حدود 15 تب در Google Chrome باز هستند. مک بوک ایر کاملاً کار می کرد.

اما در روزهای شلوغ، مانند پوشش پرایم دی، متوجه محدودیت‌های آن شدم. همه این برنامه‌های فهرست شده را اجرا کنید و تعداد برگه‌های کروم را به 30 برسانید و سقوط هواپیما را کاهش دهید. پیمایش، جابجایی برگه‌ها، کوچک‌سازی و به حداکثر رساندن پنجره‌ها: همگی کند به نظر می‌رسند. من حتی چند بار چرخ رنگین کمان مخوف را دیدم که باعث شد در یک لحظه بفهمم دارم چه کار می کنم. هر برگه یا برنامه ای را که نیاز نداشتم بستم. این تجربه با MacBook Air 2020 M1 متفاوت بود که، مگر اینکه با عینک های رز رنگ نگاه کنم، هرگز چرخ رنگین کمان را به من ارائه نکرد.